| |
Η Κατερίνα Αλεξάνδρου πήρε το πρώτο βραβείο στη 15η Έκθεση Μαθητικής Φωτογραφίας για το 2010 και έγινε αμέσως ενεργό μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στη φωτογραφική εγκατάσταση 'Η φωτογραφία στους πέντε ανέμους' (ημιτελές κτήριο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επί της Οδού Αγίου Δημητρίου) και στην ομαδική έκθεση Φωτογραφικές Ιστορίες (εκθεσιακός χώρος ΉΛΙΟΣ΄ του Δήμου Νεάπολης).
| |
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Κατερίνα Αλεξάνδρου: "Εικόνα: Άλλη" - 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
"Place:Desert / Τόπος:Έρημος" - 2nd Photobiennale - 2010
Ομαδική έκθεση φωτογραφίας
Vlassis Art Gallery 22/4 – 15/5/2010
Στο πλαίσιο της 2ης Photobiennale / 21ης Διεθνούς Φωτογραφικής Συνάντησης του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης
Συμμετείχαν: Annelies de Mey (BE), Quiles Menchero Carlos (ES), Marco Citron (IT), hb-lankowitz (Brigitta Reuter and Hubert Hasler) (AT), Εύα Μπόγρη (GR), Βασίλης Χρηστίδης (GR), Χαρά Χρυσανθάκη (GR), Βίκυ Δασκαλοπούλου (GR), Αργύρης Λιαπόπουλος (GR), Μπενετάτου Βασιλική (GR)
Παραγωγή: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Επιμέλεια: Θανάσης Ράπτης
Η έκθεση αυτή αποτελείται από εργασίες που χειρίζονται το θέμα του τόπου μέσα από την εγκατάλειψη. Είναι μία πρωτότυπη παραγωγή και προσπαθεί να εξερευνήσει την τέχνη της φωτογραφίας, όπως αυτή αντιμετωπίζεται και προτείνεται από τους νέους ευρωπαίους καλλιτέχνες την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα. Οι φωτογράφοι αντιμετωπίζουν με δικό του τρόπο ο καθένας τον τόπο, το αποτύπωμα που αφήνει ο άνθρωπος στον τόπο, αλλά και ο τόπος στον άνθρωπο, μέσα από την συνεχή επαφή αλλά και την εγκατάλειψη.
Τόπος... για κάποιους κοινοτοπία, για άλλους άπιαστο όνειρο... Συναίσθημα, βίωμα, μνήμη, συμφέρον, ιδεολογία...
Τίποτε απ' όλα αυτά.... Αφετηρία, αυτοσκοπός, παρηγοριά, ελπίδα.... Ζούμε σ' ένα τόπο... η ψυχή μας βρίσκεται σε άλλον...
δε θέλουμε τον τόπο ....μας δεσμεύει .... Τόπος για όλους... και για κανέναν ... όπου γης πατρίς...
Οι τόποι χρωματίζονται και εμψυχώνονται με αγάπη από τον άνθρωπο, αλλοιώνονται, εγκαταλείπονται, ερημώνουν ποτισμένοι πάλι από την πλεονεξία, την μισαλλοδοξία και τη βιασύνη των ανθρώπων. Τοπία ολόκληρα ή μοναχικές γωνιές, έρημα κτίρια ή αχανείς εκτάσεις στο πουθενά, πάντα αποπνέουν το άρωμα του ανθρώπου που κρυφοκοιτάζει, στοιχειώνει ή απλά λείπει από το τοπίο...
Οι τόποι αυτοί, είτε σαν όλον είτε σαν μέρος μιας κοιτίδας της ανθρώπινης ζωής που απλά άλλαξε διεύθυνση, γεμίζουν τον θεατή με συναισθήματα λύπης και γλυκιάς νοσταλγίας για αυτό που όλοι μας χτίζουμε καθημερινά και στη συνέχεια αναζητούμε κάτι άλλο -υποτίθεται- πιο φρέσκο και πιο πολύ στα μέτρα μας. Αλλά πάντα γυρίζουμε πίσω... Ίσως για τη γλύκα των συναισθημάτων...
Κείνο το σπίτι είναι φάντασμα όμορφων πραγμάτων
σαν το μοναχικό τραγούδι ενός πουλιού
ένας φυσικός οίκτος κλωσσάει εκεί...
Γκρέγκορυ Κόρσο
Θανάσης Ράπτης, επιμελητής της έκθεσης
Installation for the exhibition in THE THESSALONIKI MUSEUM FOR PHOTOGRAPHY
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)